Sam Levinson tarafından yazılıp yönetilen Malcolm & Marie tam anlamıyla bir karantina filmi olmuş. Film pandemi zamanında çekildiği için kısıtlı film ekibi ile tek bir lokasyonda ve sadece 2 oyuncu ile çekiliyor. Filmin siyah beyaz olması, müzikleri ve oyunculuklar çok hoşuma gitti. Mimikler, bakışlar, diyaloglar etkileyici. Peki film neyi anlatıyor? Sonu gelmeyen tartışmaların bir ego savaşına döndüğü noktayı anlatıyor. Birbirine aslında ne kadar katlanamadıklarını fark eden toksik bir ilişkiyi bizlere anlatıyor. Toksik ilişkilerden bıkmış biri olarak da geçirdikleri geceyi izlemek beni çok yordu.
Tek bir haklı veya tamamen haksız kimse yok. İlişkilerde kim daha suçlu tartışmasının sonu ve anlamı da yok. Karşındaki kişiyi ne kadar seversen sev bazen egon ve bencilliğin sevginin önüne geçebiliyor ve bu da filmdeki gibi tatsız durumları ortaya çıkarıyor. Filmi izleyen herkes kendi ilişkilerine göre birçok çıkarım bulabilir. Cepte tutma durumu mesela. Karşındakinin sana olan sevgisinin hiç bitmeyeceğini sanman ve bunu göz ardı ederek düşüncesiz davranman. Filmde Marie de bu duruma değiniyor.
“Bir insanın seni sevdiğini, hep yanında olduğunu anlayınca bir daha onu hiç düşünmüyorsun. ancak birini kaybetmek üzereysen ona dikkat ediyorsun”
Şuan bunları yazarken de filmin soundtrack’lerini dinliyorum. Hepsi birbirinden başarılı ve atmosfere uyum sağlayan müzikler. Şu linkten filmde çalan şarkıları ve hangi kısımlarda çaldıklarına bakabilirsiniz. Kısaca oldukça doğal ve basit bir film. Çok tanıdık bir şeyler izliyorum gibi sanki. Şu karantina zamanında izlediğim için mutlu eden hoş bir film tavsiye ediyorum.
